حکایت من۰۰۰حکایت کسی بود که عاشق دریا بود٬ اما قایقی

نداشت۰۰۰ دلباخته سفر بود٬ اما همسفر نداشت۰۰۰زخم داشت

اما ننالید۰۰۰گریه کرد٬اما اشک نریخت۰۰۰حکایت من حکایت کسی

بود که۰۰۰پر از فریاد بود٬ اما سکوت کرد تا همه ی صداها را

بشنود۰۰

حکایت کسی بود که زجر کشید٬ اما ضجه نزد۰۰۰

دخترک رفت ولی زیر لب این را میگفت :” او یقینا پی معشوق خودش می آید “

پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود :

” مطمئنا که پشیمان شده برمیگردد “عشق قربانی مظلوم ” غرور ” است هنوز . .

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر
از خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم
سوتکی سازد
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی
گستاخ و بازیگوش
و او یک ریز پی در پی
دم گرم گلوی خویش را اندر
گلویم سخت بفشارد
وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد
بدینسان بشکند دائم سکوت مرگبارم را